Dag tot dag reisbeschrijving 4x4 offroad 9 dagen met 7 rijdagen

Up

Deze reisbeschrijving is een voorbeeld.  Men kan deze trip boeken zoals die hier staat maar men kan de hele tour ook anders doen want wij leveren maatwerk.
Elke afgesproken offroad routebeschrijving is onder voorbehoud; de route kan worden aangepast i.v.m. rijvaardigheid in de groep, nieuw asfalt of pistes die recentelijk onbegaanbaar zijn geworden. 

• Let op; piste (frans) = offroad pad = track

Dag 1: Aankomst Marrakech
Na een korte vlucht (of was je al in Marokko? :-) komen we aan in Marrakech en nemen onze intrek in een hotel in of dichtbij Marrakech.

Dag 2: Marrakech – Telouet
We verlaten Marrakech in zuidelijke richting waar we aan de stadsgrens gelijk de pistes opduiken. De eerste uren zijn dat makkelijke tracks zodat we aan onze 4x4's kunnen wennen. Vervolgens slingeren we het Atlasgebergte in. Het stoffige zandlandschap verandert in een rood bergachtig terrein met hier en daar kleine groene palmbossen en vruchtbare akkers. Onderweg zullen we eens stoppen voor een lunch en een heerlijk verfrissende traditionele muntthee of juist een verwarmende thee met Sheba. Verder over asfalt zien we langs de weg fossielen en mineralen verkocht worden die in de buurt te vinden zijn. De huizen in de dorpen die we passeren zijn van leem of klei en vallen helemaal weg in het landschap. Ze zijn te herkennen aan de daken waar vruchten, stro of hout op ligt te drogen.
We beklimmen de Tizi-n-Tichka (de Tichka pas) en het wordt koeler. Vervolgens verlaten we de hoofdweg en komen op een winderig en glooiend bergplateau. Hier wordt het asfalt slechter en intussen genieten we van het ruige donker gekleurde landschap. We volgen de loop van een riviertje, dat omzoomd wordt door palmbomen, akkers en huizen. Na dertig kilometer eindigt de weg in een dorp met de sprookjesachtige kasbah, een lemen kasteel, van de Pasha Glaoui. Een kasbah met een verhaal.

Dag 3: Telouet – Skoura
We dalen het Atlasgebergte af en merken dat het droger wordt. We volgen een lintoase waar we grotwoningen tegenkomen. Na Ait ben Haddou, werelderfgoed en bekend van de film Gladiator, pakken we een piste die ons langs filmsets midden in de woestijn naar Ouarzazate leidt. Tijdens de lunch heb je de keuze uit verschillende traditionele Marokkaanse Tajine-gerechten. Gegrild vlees met salade en frites is overigens net zo goed een maaltijd om je vingers bij af te likken.
Na de lunch in Ouarzazate volgen we de hoofdweg door de Dadesvallei. Deze vallei vormt de grens tussen de Hoge Atlas en het begin van de Sahara. In de warmte rijden we verder over een lange rechte asfaltweg die ‘Weg van de duizend kasbah’s’ wordt genoemd. Dit is het land van de ksars en de kasbah’s, prachtig versierde rode lemen kasteelachtige bouwwerken die een harmonisch geheel vormen met de omgeving. Zandvlaktes worden afgewisseld door met dadelpalmen omzoomde oases die bebouwd zijn met lemen dorpen.
Vóór Skoura verlaten we het asfalt en door de intimiteit van een oase waar het leven eeuwen heeft stilgestaan rijden we rustig naar ons hotel waar de eigenaar ons zal laten zien dat Berbers en ecologie al eeuwenlang verbonden zijn.

Dag 4: Skoura – Saghro gebergte – Nkob of Agdz
Vandaag rijden we door een van de meest bizarre gebergtes van Marokko en als we het asfalt verlaten is het om er voorlopig niet meer op terug te keren. Een restaurant zal er in dit desolate gebied ook niet zijn dus nemen we lekkernijen mee uit Skoura.
Het Saghro gebergte mag met recht heel bijzonder worden genoemd doordat het het midden houdt tussen de maan en mars. Als we de pistes in de vlakte achter ons hebben liggen klimmen we, over uit rotsen gebikte S-bochten, omhoog tot het punt waar we nog een keer kunnen genieten van de besneeuwde toppen van de Atlas waarna we ons gaan vergapen aan het grillige maan/mars landschap van de Saghro. Na een hoogvlakte dalen we weer af over steile pistes door een intens indrukwekkend landschap. Wie weet zien we nog ergens een nomadentent van een berberfamilie. Als ze niet zijn verhuisd, daar zijn het immers nomaden voor. In de uitlopers van de Saghro passeren we in de richting van Nkob een plek die we gerust magisch mogen noemen. Napoleon riep ooit bij de piramides; ‘zie, eeuwen kijken op ons neer’. Wij treffen hier rotstekeningen van jagers/verzamelaars uit de tijd dat de Sahara nog een groot oerwoud was. Iets om bij stil te staan. Dan arriveren we in Nkob, onze overnachtingsplek. Een comfortabele herberg in een oasestadje met de hoogste kasbah-dichtheid van Marokko. Of we kiezen voor Agdz waar we vertoeven in een luxe Africa Lodge en kunnen zwemmen in de rivier de Draa.

Dag 5: Nkob of Agdz – Zagora
We laten Nkob of Agdz en het Saghro gebergte achter ons en rijden de vlaktes van de Sahara in. Als we uit Agdz komen gaan we alsnog langs de rotstekeningen. Het wordt warmer en begroeiing wordt steeds schaarser. Een tocht over eindeloze vlaktes met links en rechts kale rotsmassieven en tafelbergen. Het lijkt soms of we midden in een Western zitten en je elk moment kan verwachten dat de Indianen omlaag komen stuiven. Vandaag komen we langs een dorp zonder enige voorzieningen. Daarom genieten we van een meegenomen lunch onder een groep palmen.
Aan het eind van een dag met het echte woestijngevoel rijden we het laatste stuk over een brede vlakte met een harde ondergrond waar we met z'n allen naast elkaar kunnen rijden. Zo naderen we de oase van Zagora, een uit zijn krachten gegroeid zanderig stadje dat deels bestaat bij de gratie van verschillende rally's. 
Omdat deze dagtrip niet zo gek lang is hebben we een paar uurtjes extra om te genieten van Zagora. Zagora is een uitgepuild stadje met een oude kern van leembouw en een groot modern deel waar je de restaurants, de barbiers, de winkels met de prachtigste spullen, de Souk, de offroadspecialisten en gidsenbureautjes vindt. Toeristen uit heel de wereld komen hier naar toe om van hier uit de zandduinen van Tinfou en Chegaga te bewonderen. De plek is ook bekend vanwege de Paris - Dakar Rally die hier vaak in de buurt kwam. De sfeer van deze en andere rally's hangt eigenlijk altijd in de lucht. Overal hangen foto’s van teams en coureurs en je ziet ook wel mensen hier komen trainen en hun materiaal testen. Ook fanatieke enduro- en offroad amateurs komen hier graag. Ons hotel ligt tegen de rand van de oase. Vanuit de tuin vol met paarse bougainville-achtige struiken kun je de palmen om je heen zien We hebben een hele dag vrij te besteden. In principe laten we op deze rustdag de motoren staan en onthaasten we een dag lang. Een stuk de woestijn of oase in wandelen, een kameeltocht maken, of gewoon door het stadje banjeren. Sommigen zullen eindelijk toekomen aan dat nog steeds niet uitgelezen boek en anderen vinden het lekker om zich eens goed te laten verwennen door de barbier. Een scheerbeurt hier is als thuiskomen.​

Dag 6: Zagora – zandduinen – Foum Zguid
En verder gaan we weer. Deze dagtrip voert ons over verlaten pistes omgeven door laag- en middelgebergte. Sommige delen van de piste zijn keiig en slingerachtig, andere delen zijn snel en weer andere komen door nederzettingen met woestijnlandbouw. Als het mee zit hebben we aan het eind van de dag nog de gelegenheid om ons te bekwamen in het rijden in het mulle zand van een praktisch onbekende duinenrij waar, in tegenstelling tot de duinen van Chebbi, Tinfou en Chegaga, bijna nooit een toerist te zien is. De rode zandduinen die duidelijk afsteken tegen de kale omgeving zijn van een maagdelijke schoonheid die we niet licht zullen vergeten.
Bij Foum Zguid, een slaperig ‘einde van de wereld’ stadje, kunnen we, afhankelijk van de temperatuur, nog snel een duik in het zwembad nemen voor we genieten van de uitstekende Tajine of Brochettes die we hier voorgeschoteld krijgen.

Dag 7: Foum Zguid – Tazenakht – Ouarzazate
We rijden weer naar het noorden. Een zeer afwisselende dag vol verrassingen staat ons te wachten. Vlaktes, bergen en kleine oases wisselen elkaar af. We zullen ons nog wel verbazen over wat we na een bocht wel weer niet te zien krijgen. Sommige stukken van de zelden bereden pistes zijn wat ruig maar met de opgedane ervaring hebben we daar geen problemen mee.
In Tazenakht aangekomen zullen sommigen onder ons door de stoffige verlatenheid wellicht het gevoel krijgen dat Ennio Morricone hier zijn ‘Man Wit A Harmonica / Death Rattle’ heeft gecomponeerd voor de film Once upon a time in the West. En dat is precies waar wij al een week lang vertoeven. In het Arabisch wordt Marokko wel “al maghreb al aqsa” (het verre westen) genoemd. Mocht je een origineel Berbertapijt tegen een fatsoenlijk prijs willen kopen; doe het dan hier. Tazenakht staat namelijk bekend om haar oogstrelende tapijten waar uren en dagen draadje per draadje aan gewerkt wordt. Na een lunch in gaan we verder over een snelle vlakke piste die rechtstreeks naar Ouarzazate voert.

Dag 8: Ouarzazate – Marrakech
Over asfalt en hier en daar nog een piste terug naar Marrakech. We rijden deels dezelfde route als op de heenweg maar terug zal je haar weer anders ervaren. Het is beslist geen straf om de prachtige Atlas weer over te steken. Voor we echter de Atlas in gaan verwennen we onszelf nog met een piste die alweer anders is dan alles wat we tot nu toe hebben gereden. Afhankelijk van de tijd en de stemming kunnen we aan de noordzijde van de Atlas besluiten als toetje nog een stukje piste te pakken alvorens we in de verte de Koutoubiaminaret van Marrakech zien opdoemen. Nog even genieten van onze offroad 4x4's.

Dag 9: Verblijf Marrakech en terugvlucht of voortzetting van je eigen reis
Een dag in Marrakech, de ‘hoofdstad van het zuiden’. Tijd genoeg om de rijkelijk versierde paleizen en Koranscholen te bezichtigen of je te laten verleiden tot de koop van een bont gekleurd tapijt of een gietijzeren lamp. En misschien wil je wel weten wat de toekomst je brengt.
Marrakech is één van de vier koningssteden en wordt de ‘parel van het zuiden’ genoemd. In de elfde eeuw ontstaat uit een groot tentenkamp van kameelruiters aan de rand van de Hoge Atlas, de hoofdstad van een rijk dat zich uitstrekte van Algerije tot aan de Atlantische oceaan. Marrakech groeide uit tot een stad met talrijke paleizen, een twaalf kilometer lange stadsmuur en een palmboomgaard die gevoed werd door een lang stelsel van onder de grond liggende kanalen. Nog steeds vind je grote gedeeltes van de oude stadsmuur terug. Ze omsluiten de medina, het oude stadscentrum, dat bestaat uit een wirwar van straatjes en steegjes waar je snel de weg kwijt raakt. De medina is verdeeld in wijken met duizenden winkeltjes en stalletjes. Iedere wijk heeft haar eigen pittoreske steegjes met haar eigen ambachten zoals die van de mandenmakers, de koper- en ijzersmeden, de leerbewerkers, de textielververs en de specerijenhandelaren. Kloppend hart is het marktplein Jemaa el Fna met haar exotische sfeer. Dag en nacht valt hier wat te beleven. Overdag zijn er op het plein, waar vroeger executies plaatsvonden (vandaar de naam, die betekent: ‘Plein des Doods’) veel straatartiesten. Slangenbezweerders, goochelaars, verhalenvertellers en muzikanten zorgen voor het nodige vermaak. Verder doen schoenpoetsers, tandartsen en verkopers van geheimzinnige drankjes er hun zaken. Tegen de avond vullen talloze stalletjes met fruit, kebab en minder bekende lekkernijen zoals geitenkoppen, het plein.
Nagenoeg alle gebouwen in Marrakech zijn aarderood. Kleine en grote poorten bieden toegang tot rijkelijk met tegelwerk gedecoreerde graftombes, Koranscholen en paleizen. Op één van de vele terrassen kun je, onder het genot van een glas verfrissende muntthee, genieten van de volgepakte ezelskarren, paardenkoetsen, taxi’s, brommertjes en traditioneel geklede Marokkanen met puntsloffen die aan je voorbij trekken. Echte rust vind je in één van de parken of prachtig aangelegde tuinen die de stad rijk is.