Religie in Marokko

Contrasten
Net als bij zoveel zaken in Marokko is er ook in de godsdienst sprake van contrasten. De overgrote meerderheid van de Marokkanen is Soennitisch Moslim. Over het algemeen kan je stellen dat de meeste Marokkanen op een milde en tolerante manier met godsdienst omgaan. De stroming waartoe men behoort is dan ook de Malekitische, een tolerante stroming. De Arabieren zijn vaak iets zuiverder in de leer dan de Berbers. Het zijn de Arabieren die de Islam indertijd hebben meegenomen naar het 'verste Westen' of ´Al Maghrib´, ´het land waar de zon ondergaat´. De Berbers, die er al eeuwen woonden hadden hun eigen animistische godsdienst met bijvoorbeeld voorouderverering, het bestaan van Djinn's (geesten), het gebruik van bezweringsrituelen en amuletten enz. Ze hebben daar veel elementen van behouden en overgenomen in hun godsdienstige beleving van de islam.

Volksgeloof
Zo heb je in de volksgeloof van de Berbers bijvoorbeeld het Maraboutisme. Een marabout (dood of levend) is een heilig man die mensen kan genezen. Je zou hem op een bepaalde manier mogen vergelijken met een Sjamaan. Een marabout wordt dan ook met ontzag en verering benaderd. De graven van bekende marabouts (die overigens ook marabout worden genoemd) worden - o.a. tijdens bedevaarten en moussems - door mensen bezocht die daar verwachten Baraka te ontvangen, zegenbrengende kracht.

Taboes en verandering
Ook in Marokko veranderen de dingen. Er zijn tegenwoordig wel Marokkanen die het niet meer zo heel nauw nemen met de godsdienst en er zijn ook al mensen die zelfs niets van doen willen hebben met godsdienst of zelfs niet meer in het bestaan van een God geloven. Dit hardop te zeggen is echter een andere zaak. De godsdienst is een van de taboe-onderwerpen. Alleen het gangbare kan hardop gezegd worden. Het voordeel van taboe is overigens dat er toch dingen kunnen bestaan zonder dat dat anderen hoeft te kwetsen.
Gelovigen en/of praktiserende gelovigen (nog steeds veruit de meerderheid) kunnen er moeite mee hebben dat je in niets gelooft of in 'iets' of dat je een beetje spiritueel aan het 'shoppen' bent. Een toerist zal men in zijn of haar waarde laten maar echt begrijpen zal een traditioneel gelovige je in de regel niet. Eerder nog zal iemand uit bezorgdheid over je zieleheil een gesprek met je aangaan waarin het je toch duidelijk zal moeten worden dat er wel degelijk een (of één) God is. Als je zegt dat je Christen bent is dat natuurlijk geen enkel probleem. Christenen zijn ook 'mensen van het Boek' en de moslim heeft geleerd respect te hebben voor de mensen die die ene zelfde God aanhangen. Een Christen wordt een ´Nsrani´ genoemd. Een ´Nazareen´, een volger van Jezus uit Nazareth.

De Profeet
Jezus is een van de vele profeten van God (´Allah´ is arabisch voor 'God') en het Christendom is een door God gegeven religie. Deze religie is volgens islamitisch idee echter onzuiver geworden. Er zijn elementen ingekomen die niet van God zijn gekomen maar van de mens (dit idee zien we ook terug bij het Protestantisme). Daarom kwam God nog een keer met een finale boodschap bij Mohammed en maakte hem daarmee tot 'het zegel der profeten'. Met een zegel sluit je iets af en zo is de finale geloofsgetuigenis de Ashada:
"Ashadou ana La-ilaha Illallah wa ashadou ana Muhammad(an) Rasou(la)llah".
Ik getuig; er is geen god dan God. Ik getuig; Mohammed is zijn profeet.

De Profeet Mohammed is niet stichter van de godsdienst want dat is God zelf. De Profeet is Allah's boodschapper en daarmee van de allerhoogst denkbare heiligheid die menselijkerwijze voorstelbaar is. In de islam is het verboden voorstellingen te maken van mensen, laat staan van de Profeet en natuurlijk al helemaal niet van God.
Zodoende kan het bijzonder kwetsend binnenkomen als mensen van een ander geloof of van geen geloof de profeet afbeelden als terrorist of als varken. De opmerking van een westerling dat iedereen zich vrij moet kunnen uiten en dat anderen er maar tegen moeten kunnen is een opmerking die vaak niet begrepen wordt. De vrijheid van meningsuiting staat vaak minder hoog aangeschreven dan het gebod anderen respectvol te benaderen en de taboes in acht te nemen.

De tijden veranderen
Hierin is de afgelopen jaren een lichte kentering te zien. Er zijn in de islamitische wereld mensen die zich niet meer zo gebonden houden aan bepaalde regels en taboes en die dat openlijk willen kunnen tonen. Een voorbeeld daarvan zijn de Ramadanvreters. Zij voelen zich niet geroepen zich aan de ramadan te houden. Op zich is dat geen enkel probleem zolang je dat voor jezelf houdt en in de beschutting van je eigen huis je maaltijd nuttigt. Als je echter via internet gaat roepen dat je het recht hebt om te eten tijdens ramadan en gelijkgezinden oproept voor een picknick vlak buiten de stad dan wordt dat gezien als respectloos en onnodig kwetsend. De politie grijpt in en voorkomt de picknick om de sociale rust te waarborgen.